Thuis ....

Dit weekend hebben we een twijfelachtig record gebroken. Nog nooit in de moderne tijd waren er zoveel vluchtelingen. We tellen ze nu in miljoenen, meerdere miljoenen. 

Ook over de migranten wordt in grote getallen gesproken, groei percentages met 2 cijfers; Er wordt weer gesproken over de tijden en krachten van de grote volksverhuizingen.

Wat doet dat met die mensen ... wat voor sporen trekt dat in levens.

Serious request gaat dit jaar over de verborgen ramp, een hele generatie zonder opleiding, zonder uitzicht in vluchtelingen kampen.

In 1998 heb ik iets geschreven over ontheemd zijn, op kleinen schaal, persoonlijk, misschien wel als een verlangen wat ik toen had om thuis te komen, thuis te zijn. Thuis bij jezelf voeg ik daar nu maar aan toe.
Hoe maakbaar is thuis? 
Kunnen wij dat bieden of ontzeggen?
Hoe goed weet ik wat voor mij thuis is en wat het voor mij betekent.

Hans, 16 Juni, 2015

Pareltje van Cederhout ....

Het bijzondere van oude teksten opzoeken en lezen is dat je ook de dierbare pareltjes weer terugvindt.
Deze is over een van de oudste herinneringen van mij en mijn moeder.
Toen ik het verhaal 'Cederhout' had geschreven en het liet lezen, bleek dat zij het voorval ook 37 jaar onthouden had... :-) 

Vooraf

Deze bundel is gemaakt voor iedereen die we  tegenkomen op straat, op het werk, in winkels, in ons huis. Al die gezichten, ieder met zijn eigen verhaal. Een verhaal dat we niet kunnen of zullen weten, en veel vaker ook niet willen weten.

 “Starry, Starry night

Portraits hung in empty halls

Frameless heads on nameless walls

With eyes that watch the world and can't forget

Like the strangers that you've met

The ragged men in ragged clothes

The silver thorn, a bloody rose

Lie crushed and broken on the virgin snow.

Now I think I know

What you tried to say, to me

And how you suffered for your sanity

And how you tried to set them free:

They would not listen; they're not listening still--

Perhaps they never will.”

Fragment uit:

“Vincent”

Don McLean (1971)

Colofon

De verhalen in deze bundel zijn geschreven in de periode ‘97-’98. Een aantal ervan zijn in bewerkte vorm gepubliceerd in ESKader. Alle verhalen zijn gebaseerd op echte personen en gebeurtenissen, echter om evidente redenen zijn namen, tijden en plaatsen waar nodig aangepast. Bijna alle verhalen zijn verrijkt na lezing door en discussie met een aantal goede vrienden, waarvoor dank. Ik heb jullie en mezelf  beter leren kennen.

Hans d’Achard , 24-dec-1998.

Dit jaar (2015) is het 20 jaar geleden dat ik begonnen ben regelmatig columns te schrijven. Incidenteel had ik wel eens wat geschreven maar in 1995 werd ik gevraagd om iedere maand een bijdrage te schrijven in het maandblad van de ESK.
Een groot aantal van deze verhalen heb ik gebundeld en rond de jaarwisseling verspreid onder vrienden en familie (In 1997, 1998 en 2002) met een oplage van 75 tot 150 stuks per bundel.
Nu na 20 jaar leven deze verhalen voor mij nog steeds en het lijkt me een mooi moment om deze te gaan delen op een blog. Sommige verhalen zijn gedateerd, sommige zijn tijdloos. Voor mij in ieder geval een document van een periode.

De eerste bundel 'Food for thought' zal ik zo snel mogelijk helemaal plaatsen, daarna volgen de columns en korte verhalen uit de andere bundels een voor een.


Ook zullen nieuwe teksten een plek krijgen op dit blog.